ما معتقدیم در عصر نبوی حجاب مسئله بوده است. این مسئله‌بودگی را از گزارش‌های تاریخی به‌خوبی دریافت می‌کنیم. مثلاً روایتی صحیح‌السند در منابع اهل سنت و شیعه نقل شده که البته در منابع روایی اهل سنت بیشتر آمده است. می‌گوید پیامبر وارد منزلشان شدند. برادرزاده عایشه که تازه به بلوغ رسیده بود، آنجا بود و سرش باز بود. دقیقاً ذکر می‌کند که سر او و موهای او پیدا بود. پیامبر وارد شدند و دیدند که آن دختر سرش کاملاً باز است. پیامبر عمامه‌شان را به چند تکه تقسیم کردند. یک تکه‌اش را دادند و گفتند این را روی سر این دختر بینداز. یکی از آن را گفتند ببر برای دختر امّ‌سلمه و آن‌یکی را برای یک دختر دیگر. ایشان سه دختر را اسم می‌برند که گویا در بازه زمانی نزدیک به هم به تکلیف رسیدند. پیامبر برای پوشاندن سر یک دختر تازه‌بالغ، عمامه به این مهمی را که برای یک رهبر جامعه، آن‌هم در آن زمان جامعه عرب خیلی اهمیت داشت، پاره‌پاره می‌کند. معنایش این است که برای من رسولِ خدا پوشش «سر» زنان مسئله است.
جای دیگر خانمی را می‌بینند که لباس رقیق (نازک) پوشیده. دست و گردی صورت را نشان می‌دهند و به او می‌فرمایند: به‌جز این دو قسمت، بقیه بدن زن باید پوشیده بشود. پس پوشیدگی برای ایشان مسئله است. حالا می‌پرسید آیا در آن زمان حفظ حجاب واجب شرعی بود یا نه؟ آیا قانونی برای آن نوشته شده بود؟ قانونش را نشانمان دهید، یا مثلاً حکمی از پیامبر مثل «کُتِبَ عَلیکم الصّیام» به ما نشان دهید تا قبول کنیم حجاب برای پیامبر مسئله بوده است. ما به دو طریق می‌توانیم از پیامبر و اهل‌بیت(ع)بهره ببریم: یکی از طریق سخنانشان و یکی از طریق سیره‌شان. در این حال جوابتان چنین می‌شود: اگر شما به همان اندازه که به سخنان پیامبر و ائمه که راویان معتبری دارد اعتماد می‌کنید، به سیره آنان هم اعتماد کنید و برایتان حجیت داشته باشد، می‌پذیرید که حجاب به‌لحاظ دینی مسئله بوده است.
برای مطالعه کامل یادداشت به شماره ۱ و ۲ فصلنامه اقلیما مراجعه بفرمائید.
